Dat is de opmerking die ik vandaag erg vaak heb gehoord. "Wegbezuinigd worden", weten we ook weer wat dat is.
Al enige tijd was er bij mij op het werk de geruchten dat er bezuinigd moest worden. Iedereen moest wat in gaan leveren was de planning. De weekendhulpen wat minder uren draaien per maand, anderen ook wat schappelijker, enz. Samen zouden we er wel uit komen.
Mooi niet dus. Na 6 jaar en 2 maanden altijd klaar te hebben gestaan als het nodig was mag ik vandaag op het dienstrooster van oktober lezen dat er voor die maand geen weekendhulpen meer worden ingepland. Vandaag was dan ook meteen mijn laatste dag. En serieus waar, dat doet pijn. Echt pijn. Je werkt er meer dan 6 jaar en er kan nog niet eens een fatsoenlijke briefje of telefoontje vanaf. Alleen die kille mededeling op het rooster.
Tja wat moet je dan denken van die "nieuwe" chef die voor de bezuingingen is aangenomen. Op dit moment heb ik geen ander woord voor hem dan schoft. Ok hij doet ook maar zijn werk, maar het niks laten weten, dat vind ik bij de beesten af. En ok, we zijn maar weekendhulpen. Maar voor ons zijn die inkomsten net zo belangrijk als voor de vaste medewerkers. Ik weet nou ook serieus nog niet of ik wel in Tilburg kan blijven wonen. Waarschijnlijk moet ik heel snel iets anders gaan vinden, want anders krijg ik het echt niet meer rond qua financieen.
Mocht er iemand nog tips hebben over bijbaantjes, graag! Zou je me echt een plezier mee doen op het moment.
|
Pluk, hou je haaks, je vindt vast wel iets!
Hey!