Op vrijdagmorgen 11 februari rond 10 uur vertrokken we dan eindelijk...
... Dit was het weekend waar ik al heel lang naar uitgekeken had. Eindelijk echt out of town! En natuurlijk de ontmoeting met mijn lieve vriendje!
We gingen met de grote Van van Chris en Michael, dus we hadden lekker veel ruimte met z’n vijven. Het was meteen hartstikke gezellig, met dropjes, Nederlandse zinnen om te leren en "Ich bin wie du" op de achtergrond (en soms voorgrond). Na een korte plaspauze op tweederde van de rit, kwamen we rond 1 uur in Atlanta aan. We waren gewaarschuwd voor de enorme traffic in de stad, maar gelukkig zaten we niet in het spitsuur en waren de rest van de dagen van ons verblijf weekend, dus viel het wel mee. Maar ik kon me wel voorstellen hoe druk het daar kan zijn, volgens mij lagen er wel 5 of 6 rijbanen naast elkaar... Gelukkig was alles wel goed bewegwijzerd (en hadden we een goede chauffeur), dus kwamen we zonder al te veel moeite bij het Carter Presidential Center aan. Omdat het helemaal niet druk was, kregen we een privé-gids, Bruce. Hij heeft ons langs de belangrijkste dingen geleid en vanalles interessants verteld. Volgens mij hebben we ongeveer anderhalf uur rondgelopen, en het was echt interessant. (Meer gedetailleerde informatie over President Jimmy Carter (1978-1982) bij de foto’s.) Ook nog even in de tuin daar rondgelopen en het Carter Center (waar de bejaarde Carter en zijn vrouw nog wel eens komen voor werkzaamheden) gezien.
Rond 4 uur waren we weer terug bij de auto en ik wilde eigenlijk heel graag naar het hostel, aangezien Ruud, Lea en Marion (Frans meisje) om drie uur zouden landen en dus wel ongeveer in het hostel zouden kunnen zijn. Maar de rest overtuigde me dat ze er toch pas tegen 5 uur zouden zijn, dus gingen we eerst nog wat eten. Tegen half 6 waren we dan eindelijk terug, en zoals ik al verwacht had, waren onze vrienden uit Canada er al wel vanaf 4 uur!! YES, daar was ie dan weer, mijn lieve vriendje!! Terwijl de rest naar het vliegveld ging om Gertjan op te vangen (die ze uiteindelijk toch misten, dus hij kwam op eigen houtje naar het hostel), gingen Ruud en ik inchecken in het hotel. Puur toevallig was dit hotel zowat om de hoek bij het hostel, dus dat was ideaal. Echt een super mooi hotel en onze kamer was fantastisch, met een mega bed met zes kussens!
Om half 9 zagen we elkaar weer in het hostel en gingen we uit eten bij Macy May’s. Grappige serveerster en jazz muziek op de achtergrond. We besloten voor het familie-menu te gaan, waarbij we 3 vleesgerechten en 3 sides mochten uitkiezen. Aangezien we met 3 nationaliteiten waren, kreeg elk land een eigen vote. Uiteindelijk stond de hele tafel vol met eten, met een lekker aarbeientoetje toe.
Na een aantal kaarten-wodka spelletjes met een stel Australiërs in het hostel, gingen we op pad om 'Atlanta Nightlife' te ondekken. Er waren wel wat meer clubs dan hier in Columbia, meer helaas nog steeds de R&B muziek. Hoe dan ook hebben we ons prima vermaakt en doken we uiteindelijk rond half 4 ons grote bed in.
Zaterdagmorgen op tijd op voor de tour bij CNN headquarters. Eerst werd er wat techniek uitgelegd en daarna konden we in de studio kijken waar op dat moment het live nieuws werd opgenomen dat we gelijk terug konden zien op de televisie. Daarna zijn we het Centennial Olympic Parc gaan bekijken. Van het echte Olympisch dorp is niks meer over, maar er was nog wel vanalles ter herinnering (zie foto’s). Toen nog even rondgekeken in het Georgia Dome, het thuisstadion van de Falcons en daarna op weg naar de World of Coke. Zowat het hele museum bestond uit promotiemateriaal. Het spannendse was het 'proef-gedeelte', aangezien zeker niet alle soorten cola in de smaak vielen. Ook in de shop kon je je ogen uitkijken, ik stuitte op een "Koken met Coca-Cola" kookboek, met serieuze gerechten met cola erin. Omdat dit te belachelijk was voor woorden, heeft Gertjan maar een exemplaar meegenomen.
Toen een gezellig restaurantje gezocht voor alweer ons laatste avondmaal met de hele groep. Tja, time flies when you are having fun... Terwijl Ruud en ik nog lekker wat tijd met z’n tweetjes doorbrachten, ging de rest nog een keer een club in. Dit keer was het Techno, maar schijnbaar iets heel anders dan dat we thuis gewend zijn.
Zondagmorgen vanuit de hotelkamer mijn zusje gebeld voor haar 18e verjaardag! Het klonk gezellig druk daar, dus wel even jammer dat ik er niet bij was. Maar gelukkig had ik ook nog meer leuke dingen te doen. We gingen namelijk het Martin Luther King Museum bezoeken en we hebben ook het huis gezien waar hij tot zijn 12e gewoond heeft. Daarna naar Atlanta Underground (een groot onder- en bovengronds winkelcentrum) gegaan om te lunchen. En toen was het alweer tijd voor het afscheid.... snik... Hier had ik dan zolang naar uitgekeken, en nu was het alweer voorbij... Maar het was geweldig om weer even bij elkaar te zijn en met z’n allen lekker toeristje uit te hangen.
Op onze terugweg zijn we nog langs Stone Mountain gereden. Een hele grote berg waar ze mannen met een paard uitgehouwen hebben (meer details bij de foto’s). We gingen met een liftje omhoog en zijn toen zelf het hele eind weer naar beneden gelopen.
En toen echt naar huis. Ofja, terug naar de campus in Columbia. Terwijl ik mijn koffer uit aan het pakken was, was er nog een verrassing voor mij: Ruud had stiekem een Valentijnskadootje in mijn koffer gestopt!!!
Dit was dan mijn eerste echte trip in de US, en binnenkort volgen er meer! Het weekend van 26-28 februari gaan we met de Duitsers naar Washington DC en als we daar ’s maandags van terugkomen, staat voor woensdag alweer onze Springbreak in Florida op het progamma!! Eerst naar Miami, om daar wat klasgenoten van Chris en Michael op te zoeken en dan nog naar Tampa en Orlando... en....! Wat was ik hier ook alweer aan het doen... studeren...?!
Er zijn nog 2 filmpjes te bekijken:
Georgia Dome en Uitzicht Stone Mountain
Dit bericht is gewijzigd op maandag 21 februari 2005 om 01:41 uur
|
De foto's laten waarschijnlijk nog even op zich wachten, aangezien ik in gevecht ben met die stomme computers hier!!
he lief nichtje,
het is me nog niet gelukt de filmpjes te bekijken.De computer geeft steeds aan: niet online.Van Ruud gehoord dat het het heel gezellig was.
Je moet ook wel de slash uit het adres halen Jolanda 
Het is geen www/jemeenthet.nl maar www.jemeenthet.nl 
Hej meis! 
Ha die Jolanda!