Jaja, daar is hij weer. De eikel van de week. Alhoewel het deze keer echt meerdere zijn. Ach, beoordeel het zelf maar.
Het begon al toen ik naar Volleybal fietste. Een aantal jaar geleden ben ik op de rotonde vlakbij mijn huis aangereden door een auto die me niet aan zag komen. Vandaag weer zo'n mongool die denkt omdat hij 4 wielen heeft dat hij voorrang heeft. Als ik niet een noodstop op de fiets had gemaakt had ik weer een gratis vliegles gehad. Maar of je daar nou vrolijk van word?
Daarna de training van Dames 3. Ik weet echt niet meer wat ik met ze aan moet. De ene helft wil actief doen, de andere wil op de bank hangen en geen zak uitvoeren. En die groepen wisselen steeds. Dan is die weer moe. Dan heeft die weer dit, dan die weer dat... Altijd wel iets. De zin om dan nog training te geven zakt je dan ook wel heel diep in de schoenen moet ik zeggen, heel diep.
Nou zou,door het getreuzel aan het begin, het partijtje komen te vervallen. Dat zit standaard aan het eind en dat vinden ze het leukst. Maar goed, aan het begin niet goed meedoen, dan vallen de leukste dingen het eerste af. Zo simpel is het bij mij. Maar goed, laatste kwartiertje dan toch nog partijtje. Vooruit dan maar. Iedereen blij.... Tot de eerste drie ballen zijn geserveerd. Compleet geen beleving meer. Helemaal niks gewoon. Echt daar zakt je broek van af. En om nou te zeggen, laat ik ze eens op gaan jutten. Nee sorry, daar pas ik voor. Daar heb ik na al dat gezeik de laatste weken geen zin meer in, echt niet.
En als dan ook nog bij de laatste bal er vanaf een halve meter een bal door wordt gesmeten precies op je duim... Dan weet je eigenlijk al dat het je dag niet is. Nog vlug wat dingen proberen af te spreken, terwijl ik bijna verging van de pijn. Dus zsm naar de kleedkamer om te koelen. En daarna even tapen. Kan ik tenminste nog iets proberen mee te trainen.
Met af en toe wat pijnscheuten toch nog de hele training van H3 vol kunnen houden. Met name bovenhands spelen was pijnlijk, gelukkig dat ik veel onderhands kon overnemen. Aan het eind van de training nog het bekende opstellings potje. Aan de ene kant de wat mindere, aan de andere kant drie ervaren spelers. Dan heb je ook nog wat tegenstand als zestal zijnde. Tot er een wegging om bij een andere training mee te doen. Blijven er nog twee over. Er wordt al afgesproken niet meer ballen door te tikken want dat is gewoon echt niet te doen met twee man in een veld van 9 bij 9. Die kun je onmogelijk verdedigen.
Tot ook nog iemand even naar de kant moet om iets te bespreken. Ik blijf alleen over tegen 6. Naja, moet op zich kunnen. Ik roep nog, "alles leuk en aardig, maar nu dus echt niet meer prikken!". Wat denk je? De eerste bal meteen doorgetikt. Nee fijn... Als ze zo willen winnen. Ik beantwoord de flauwigheid met wat service druk. Meteen 5 punten op rij door alleen maar te serveren. De eerste bal die ze weten te passen en ook nog een goede setup... Ik sta klaar in het veld voor een aanval... En wat doen ze? Juist... Prikken.
Ik heb de bal weggeslagen en meteen mijn spullen gepakt en naar de kleedkamer gelopen. Ik kom naar die training om iets te leren, en hier leer ik niks van. Dit gaat compleet nergens over. Naderhand kwam de spijtbetuiging met de tekst dat het een geintje was. Nou erg grappig. Zo weet ik er ook nog wel een paar. Al je schone/droge kleren in de douche flikkeren vind ik ook best geinig. Of gewoon al je kleren de zaal in flikkeren (kleedkamers zitten 1 hoog), best humor hoor. Maar dit word ook vast niet gewaardeerd door de grappenmaker, net zo min als ik die prikballen lollig vind.
Vrees dan ook dat dit mijn laatste training met H3 was. Want als het zo moet, dan hoeft het van mij echt niet meer! Stelletje puberende .... (vul zelf maar in, denkend aan het plaatje bij deze post)
|