Kampioen - deel 2
#  @ 
woensdag 24 april 2002 om 21:49 uur onderwegscore: 0 (0 stemmen)
Bekijk dit plaatje wat groter En de afwerking
We moesten op onze laatste dag tegen de nummer 4 uit de competitie. Voor hun was er geen plaatswinst meer te halen, hooguit de eer een team van het kampioenschap af te houden.
Na eerst de wedstrijden voor ons te hebben bekeken begonnen we vol goede moed aan de wedstrijd. Tijdens de warming up was iedereen erop gefocust. We moesten winnen. En de tribune werd steeds voller. Steeds meer bekenden namen plaats om een historisch feit mee te maken.
Al 7 jaar zat de vereniging zonder kampioen. En in dit seizoen hadden ze al een te pakken. Heren 2 was twee weken voor ons kampioen geworden. En nu hadden wij ook de kans.
Om kwart voor een werd het eerste fluitsignaal gegeven. Meteen werd de druk er vol opgezet en stoomden we door naar 5-0. De toon was gezet. Na een enigszins matig middenstuk wisten we toch overtuigend de set naar ons toe te halen door op het eind weer geconcentreerd te spelen. Het eerste punt was binnen. De inmiddels gearriveerde jongens van Quos Ego werden al wat stiller.
De tweede set begon wat matiger en lang keken we tegen een achterstand aan. Totdat de coach bij een stand van 14-20 een time out nam en even iedereen weer tot de orde riep. En het hielp. Meteen kwamen we terug tot 21-20 en wisten uiteindelijk de set te pakken met 25-22. Alweer een punt. Quos Ego werd nu wel heel stil. Nog maar een set te gaan.....
Derde set..... opnieuw sterk begonnen, matig middenstuk, sterke afwerking. Uiteindelijk kwamen we op matchpiont, of moet ik zeggen championship-point? Maar goed, ik mocht hem serveren...
De dag ervoor had ik het er nog over met een jongen uit ons tema. Als we "de" bal hebben in de derde set, mag ik hem dan alsjeblieft beslissen? We zullen zien was het politieke antwoord van hem.
En daar sta je dan, te kijken waar je hem plaatst, waar staat de zwakste passer. Niet denkend aan de gevolgen van de bal. Althans dat probeer je. Je gooit op, je slaat............
De seconden lijken een eeuwigheid te duren. De jongen die hem wil passen kan er net bij, maar niet goed genoeg. De bal vliegt meters weg...

WE ZIJN KAMPIOEN!!!!!!

Na een geweldig feestje moesten we ons toch nog klaar maken voor de laatste set. Maar ineens hoorden we de tekst, "houdoe en bedankt, ole, ole!!!" We kijken verbaasd op en we zien de dames van het eerste team de jongens van quos ego uit zwaaien. Opnieuw een geweldig gebaar van deze o zo sportieve jongens. De rest van het publiek begreep het, en ineens hoorde je de tekst door de hele zaal.
De vierde set werd gespeeld in een euforie stemming. In het begin ongeconcentreerd, maar na opnieuw een time out kwamen we sterk terug. Ook deze set wisten we te winnen en het kampioenschap was definitief een feit.
Na de vele plichtplegingen was het dan eindelijk tijd voor feest. Van onze coaches kregen we twee flessen bubbels die we samen met nog een fles van een jongen uit ons team soldaat maakten in de kleedkamer. Daarna de taart van het bestuur in de kantine. Onder een luid " We are the champions" van Queen (hoe kan het ook anders) werd de symbolische beker in ontvangst genomen.
Wat er daarna allemaal is gebeurd blijft een vage herrinering Nee valt best mee, vind dit verhaal zo nu wel lang zat eigenlijk. Laat ik het zo zeggen.
Het was lang onrustig in Boxtel



Beoordeel deze post:
Andere posts in deze categorie:


Reactie posten:
Je naam:
Je e-mailadres:
Je website:
Je bericht:
Vink dit blokje aan als je achter een publieke computer zit.
Deze weblog kan overweg met Gravatar afbeeldingen.

Klik op een smilie om deze toe te voegen in je reactie.
 
       

 Twitter Updates