Heerlijk toch, hoe een plaatje op je gevoel kan werken en deze kan versterken of afzwakken.
Een voorbeeldje. Afgelopen vrijdag ging ik van Prodigy/Queens of the Stone Age naar David Gray nav een mededeling die me eerst deed trillen van woede (geen geintje...).
En net zat ik net even heerlijk weg te zwijmelen bij Solo. Om meteen weer actief te worden na wat live nummers van Muse.
Poeh, je mag me alles afnemen... Zolang je maar van mijn muziek af blijft!
|
kan niet anders zeggen 